T24 Haber Merkezi
Eski AKP Milletvekili Mehmet Metiner, Yeni Şafak gazetesinde “Cumhuriyet Bayramı” münasebetiyle kaleme aldığı yazıda, Cumhuriyet’i, 1924 Anayasası’nı ve laikliği amaç aldı. “Kuvayı Milliye’nin hedefi, Cumhuriyet kurmak değildi. Ulusal Gayretin tek hedefi vardı: Şeriatı, hilafeti ve saltanatı koruma temelinde yabancı işgale son vermek” diyen Metiner, “Lozan Sözleşmesi’nden birkaç ay sonra ilan edilen Cumhuriyetle yeni bir tertip kuruldu. Şeklen devletin dininin İslam olduğu 1924 Anayasası’nda belirtildi ancak yapılıp edilen her şey o kurucu ruhun inkarı mahiyetindeydi. Hakikaten 1937’de devletin dininin İslam olduğu ibaresi de kaldırıldı. Laikçiliğin benimsendiğinin resmen açıklanmasından sonra büsbütün farklı bir sistem te’sis edildi” sözlerini kullandı.
Mehmet Metiner, “Cumhursuz cumhuriyetten demokratik cumhuriyete!” başlıklı yazısında, şunları kaydetti:
“Evvela tarihi bir kaç tespit…
Kuvayı Milliyenin gayesi, Cumhuriyet kurmak değildi.
Milli Çabanın tek maksadı vardı: Şeriatı, hilafeti ve saltanatı koruma temelinde yabancı işgale son vermek.
Kuvayı Milliyenin taşıyıcı cemiyeti Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti şeriatçı, hilafetçi ve saltanatçı idi.
Gazi Mustafa Kemal ulusal gayret sürecinde daima bu hedefe vurgu yaptı.
İlk meclisin açılışında da bu kurucu ruh temeldi.
Hacı Bayram’daki açılış merasimi bütünüyle bu ruhu yansıtıyordu.
Meclisteki temsil bu kurucu ruhun ete kemiğe bürünmüş haliydi.
Başında sarığı olan da vardı, mahalli giysilerini üstünde taşıyanlar da.
Gazi Mustafa Kemal’in meclisin açılışında irad ettiği nutuk bu kurucu ruhun cisimleşmiş haliydi.
“Ey efendiler” diye başlıyordu nutkuna Gazi. “Bu meclis yalnızca Türklerin meclisi değildir, Kürtlerin de meclisidir; bilumum anâsır-ı İslamın mecmuundan (toplamından) oluşan bir Meclis’tir.”
Meclisin ismi da yalnızca Büyük Millet Meclisi (BMM) idi.
Bu kurucu ruhun 1921’de ilan edilen Teşkilâtı Esasiye Kanunu’nda (Anayasasında) Türkiye Devletinin İslamcı olduğu alenen ilan ediliyordu. Meclisin misyonları ortasında “Ahkâmı şer’iyenin tenfizi” yani “şeriat kararlarının uygulanması” zikrediliyordu. (Bkz. Madde-7)
Bu kurucu anayasada ne Ankara’nın başşehir ne de Türkçe’nin resmi lisan olduğu belirtilir.
Yani birinci meclisin ruhu da anayasası da İslamcıydı/şeriatçıydı.
Bunlar tarihi tespitler yalnızca. Genç kuşakların gözünden kaçırılan hakikatler. Şahsıma ilişkin karar cümleleri değil. Umarım o birileri yalnızca ve sırf bu tarihi hakikat bilinsin hedefiyle yaptığımız bu transferden rahatsızlık duyup o bildik pespaye suçlamaları üzerimize boca etmezler.
***
Sonra ne mi oldu?
Lozan Sözleşmesi’nden birkaç ay sonra ilan edilen Cumhuriyetle yeni bir tertip kuruldu.
Şeklen devletin dininin İslam olduğu 1924 Anayasası’nda belirtildi lakin yapılıp edilen her şey o kurucu ruhun inkarı mahiyetindeydi. Hakikaten 1937’de devletin dininin İslam olduğu ibaresi de kaldırıldı. Laikçiliğin benimsendiğinin resmen açıklanmasından sonra büsbütün farklı bir tertip te’sis edildi.
CHP’nin kudretli şeflerinden ve ideologlarından Recep Peker’in laisisizm tarifinde belirttiği üzere, İslamiyet, yalnızca devlet hayatından değil memleket ve toplum hayatından da sökülüp atılmak istendi.
Yendiğimiz düşmana yalnızca zihnen değil şeklen de benzemeyi prensip edinen yeni bir tertipti bu.
Yazının tamamını okumak için